Mapa lub globus, cyrkiel nawigacyjny oraz mosiężny sekstant, busola i luneta to niegdyś podstawowe elementy wyposażenia każdej kapitańskiej kajuty. Ludzie od zarania dziejów chcieli wiedzieć gdzie się znajdują, jaka jest ich pozycja w przestrzeni. Określenie swojej pozycji było bardzo ważne, aby odnaleźć się w terenie, lub poinformować inne osoby gdzie aktualnie się znajdujemy. Tymi zagadnieniami zajmuje się dział wiedzy, który nazywa się nawigacja.
W dzisiejszych czasach aby znaleźć swoją dokładną pozycje wystarczy uruchomić odbiornik GPS, i on z dokładnością do paru metrów wskaże nam aktualną pozycję w terenie.
Dawniej, ten proces wyglądał trochę inaczej. Do określenia pozycji, potrzebne były odpowiednie przyrządy nawigacyjne. Aby prowadzić nawigację należy posiadać parę niezbędnych rzeczy. Pierwszą z nich jest mapa, to na niej zaznaczamy pozycję i wykreślamy kurs. Drugą niezbędną rzeczą, jest odpowiedni przyrząd nawigacyjny (sekstant, namiernik lub odbiornik GPS). Ostatnią rzeczą, jest kompas, dzięki niemu możemy płynąć według ustalonego kursu.
W XVIII wieku, angielski matematyk John Hadley, skonstruował pierwszy sekstant. Sekstant (mylnie nazywany czasem sekstansem), jest to optyczny przyrząd nawigacyjny, służący do pomiaru wysokości ciał niebieskich nad horyzont, a także do mierzenie kątów poziomych i pionowych. Wynalezienie sekstantu było rewolucją w nawigacji. Sekstant składa się z ramy w kształcie wycinka koła którego kąt środkowy zwykle wynosi około 60°, czyli stanowi wycinek jednej szóstej koła. Stąd też jego nazwa, od łacińskiego słowa sexta. Dawniej używano oktantów, w których rama była wycinkiem 1/8 kąta pełnego. Posługiwanie się sekstantem nie jest łatwą sprawą, zazwyczaj pomiaru dokonywał kapitan lub doświadczeni oficerowie. Pomiar kąta za pomocą sekstantu polega na wycelowaniu lunetki na horyzont lub obiekt i takim ustawieniem alidady, kiedy to obraz obserwowanego ciała lub obiektu, odbitego kolejno od ruchomego i stałego lusterka, pokryje się z horyzontem lub obiektem widzianym przez przezroczystą część lusterka stałego.
Sam pomiar, dawał nawigatorowi tylko informację na temat wysokości ciała niebieskiego (zazwyczaj Słońca), niestety to nie wystarczało do określenia pozycji statku. Pomiar, należało uzupełnić o dokładną informację na temat czasu (godziny) pomiaru, do tego służył specjalny i bardzo dokładny zegar zwany chronometrem. Mając te dane, należało odczytać z tablic (Almanachach) swoją pozycję geograficzną i nanieść ją na mapę. Nawigacja prowadzona z wykorzystaniem sekstantu, jest nazywana astronawigacją i wymaga dużej wiedzy, a przede wszystkim precyzji urządzeń i wysokiej dokładności pomiarów.
Sekstant, od zawsze był nieodłącznym atrybutem wiedzy kapitana – nawigatora, który musiał bezpiecznie przeprowadzić swój statek przez ocean. Jest to precyzyjny przedmiot dla ludzi, którzy postrzegają siebie jako nawigatora, człowieka mądrego, rozważnego i dokładnego. W naszym sklepie, znajdziecie Państwo stylowe mosiężne sekstanty, które mogą być ekskluzywnym prezentem dla wielbicieli marynistycznych przedmiotów, jak i dla osób szukających dobrych dróg w swoim życiu.
